Kloster Neuendorf.

In Berkel en Rodenrijs woonde een directrice van een bejaarden tehuis, die eind 70er jaren tijdens een Bible Woche in Tsjechië de weduwe van een predikant, én de organiste van de Kloster Kirche in Kloster Neuendorf ontmoette.

Kloster Neuendorf was toen nog D.D.R. zij gingen corresponderen en schreven begin 1980 dat het orgel in hun kerk in zeer slechte staat was, en niet meer te restaureren.
Wél was het mogelijk een orgel van een kerk in Oebisfelde over te nemen, maar daarvoor ontbrak het geld. Zij vroegen aan de directrice of zij kon helpen.

Dat was de juiste persoon om zoiets tegen te zeggen. In die periode was het orgel van de Putsepleinkerk net gereed in de Ark in Berkel en Rodenrijs.

Zij kwam op het idee om onder de noemer ‘van een orgel, komt een orgel’ een benefiet concert te organiseren in de Ark.
Samen met wijlen Wim v.d. Panne gaf ik dat concert, wat een prachtig bedrag opleverde voor de kerk in Kloster Neuendorf.

De directrice regelde ook dat er geregeld gebruikte kleding, met name kinderkleding, naar het dorp in de D.D.R. ging, verstopt tussen groente en andere materialen die vanuit Nederland naar de D.D.R. gingen.

Er kwam een tijd waarin de directrice met een vriendin naar Kloster Neuendorf reisden, met contant geld in zeepdoosjes, verstopt in schoenen etc., het westerse geld bracht op de zwarte markt in de D.D.R. het dubbele, en meer op.

Op enig moment was er bijna voldoende geld en kon het orgel in Oebisfelde gekocht worden. In 1988 was het orgel gereed en werden Joke en ik uitgenodigd om naar Kloster Neuendorf te komen om het orgel in gebruik te nemen, in te spelen.

Het was spannend maar we gingen samen in augustus 1988 naar de kerk in Kloster Neuendorf.

Wij verbleven bij een gast gezin, waarmee wij al een aantal maanden gecorrespondeerd hadden, dit omdat de regering alles nauwlettend in de gaten hield.

Op zondagmiddag zou het concert plaatsvinden. Het was in allerlei dagbladen vermeld, en toen wij naar de kerk wandelden, kwamen er Trabantjes (D.D.R. auto) aangereden, we wisten niet wat ons overkwam.
Zomaar iemand uit het Westen die daar kwam spelen.

Ik was vaste begeleider van het I.J.E.Koor Overschie, ook hen kreeg ik enthousiast om naar de D.D.R. af te reizen en daar een paar concerten te verzorgen.
Dat was in 1989, net in het weekend waarin de onlusten begonnen waardoor de muur ‘viel’ wij wisten daar niets van, dat werd door de regering verzwegen. Het I.J.E. koor bracht het laatste geld voor het orgel bij elkaar.

Vanwege de regeringsstructuur werd verteld dat het orgel bijeen gespaard was door verkoop van (kinder)kleding.
Pas nadat de muur gevallen was is het werkelijke verhaal verteld aan de inwoners.

Zij waarderen het nog altijd.

Samen met andere muzikanten heb ik later nog geld bij elkaar gespeeld voor restauratie, reconstructie van het kerkdak, en niet te vergeten de torenklok (uurwerk) én luidklok.
Intussen is het voor Joke en mij, en ook andere muzikanten, een jaarlijkse concertreis geworden, en nog steeds komen mensen van heinde en verre.
Intussen zijn de concerten wel uitgebreid naar omliggende plaatsen, het is altijd weer een plezier om er een week lang concerten te verzorgen.


Kijk foto's